ծին

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡sin]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծին

վանկեր՝ ծին 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *g՛en- «ծնել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն jána «ցեղ», janati «ծնում է», հունարեն γένος՝ «ցեղ», գոթերեն kuni «ցեղ»։

Գոյական

1. ծնելը
2. անասունների ծնելու ժամանակը
3. անասունների ծին տալը որպես հաշվելու միավոր, մեկ ծին տալը
4. (ժղ․) անասունների տարիքը հաշվելու համար` մեկ տարի ◆ Եզան չորս ծինը նոր է լրացել։
5. անասունի ընկերք
6. արգանդ
7. զավակ, ձագ
8. խալ, պիսակ
9. մարմնի վրա խալի նման վերք

Հոմանիշներ

1. տե'ս ծնունդ
2. արբունք, ընկերք
3. տարեկան
4. տե'ս արգանդ
5. տե'ս ձագ
6. տե'ս խալ, պիսակ

Արտահայտություններ

1. ի ծնե
2. ծին առնել
3. ծին տալ

Թարգմանություններ

անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ роды у животных (ru) ‎(rody u životnyx), время отёла (ru) ‎(vremja otjóla), время ополоса у животных (ru) ‎(vremja opolosa u životnyx), плацента (ru) ‎(placenta), послед (ru) ‎(posled), матка (ru) ‎(matka), чрево (ru) ‎(črevo), утроба (ru) ‎(utroba), детёныш (ru) ‎(detjónyš) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։