սպիտակ
Հայերեն
| սպիտակ | |
|---|---|
|
- ՄՀԱ՝ [spiˈtɑk]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ սպիտակ
վանկեր՝ (ը)ս•պի•տակ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԻրանական փոխառություն՝ միջին պարսկերեն spētak, պարսկերեն sipēda, սողդերեն spēt «սպիտակ»։
Ածական
- ձյան՝ կավճի՝ կաթի գույնի, այդ գույնն ունեցող ◆ Սպիտակ պատ՝ կտոր։
- սպիտակավուն գույն ունեցող, ճերմակին տվող ◆ Սպիտակ մաշկ։
- սպիտակամաշկ, սպիտակ մաշկ՝ մորթ ունեցող ◆ Նա դեռ հիշում էր այդ սպիտակ կնոջ արբեցնող բույրը։
- սպիտակագույն կտորից՝ մորթուց ևն պատրաստված՝ կարված ◆ Սպիտակ գլխարկ՝ գգեստ՝ մուշտակ։
- սպիտակագույն ծածկույթ ունեցող ◆ Սպիտակ էր դաշտը. ամենուրեք միայն ձյուն էր երևում։
- սպիտակ փետուրներ՝ բուրդ՝ մազ ունեցող ◆ Սպիտակ արջ՝ ձի։
- (փխբ․) պարզ, պայծառ ◆ Սպիտակ լույս։ Սպիտակ գիշերներ։
- (փխբ․) մաքուր, ջինջ ◆ Նա մի թերթ սպիտակ թուղթ վերցրեց ու սկսեց գրել։
- (փխբ․) (ժղ․) պարզերես, մաքուր խղճով ◆ Տղա ես, հորդ երեսը սպիտակ պիտի պահես և ոչ թե սևացնես։
- դրական, կողմ (քվեարկությունների մեջ) ◆ Սպիտակ քվե։
- (քղք․) հակահեղափոխական, սովետական իշխանության դեմ գործող ◆ Սպիտակ բանդա՝ գվարդիա։
- (փխբ․) (քղք․) սովետական իշխանության դեմ ուղղված ◆ Սպիտակ տեռոր՝ դավադրություն։
- սպիտակած, ճերմակած ◆ Սպիտակ մորուք՝ մազեր։
- սպիտակ գույնը, սպիտակություն։
- սպիտակներ՝ ◆ Շախմատի ու շաշկիի սպիտակ քարերը։
Ածական
- սպիտակամորթ, սպիտակ ցեղի ներկայացուցիչ
- հակահեղափոխական (փխբ․) (քղք․)
- օղի (փխբ․) (ժղ․)
Հոմանիշներ
խմբագրել- ճերմակ, սպիտակագույն, ճերմակագույն, սպիտակաթույր, ճերմակաթույր, ճերմակորակ, սպիտակավուն, ճերմակավուն (սպիտակին մոտ), կաթնագույն, կաթնաթույր, ձյունագույն, ձյունաթույր, ձյուներանգ, ձյունասպիտակ, ձյունաճերմակ, ճեփ-ճերմակ ամբողջապես),
- սպիտակաթորմի, սպիտակահեղց (հնց․)
- ճերմակկապ (բրբ․)
- ճերմակկեկ, ճերմկոտ, ճերմկոտիկ, ճերմկուկ, ճերմլոլկ
- սպիտականերկ
- մաքրագիր, մաքրագրություն
- օղի
- արծաթադրամ
Արտահայտություններ
խմբագրել| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։