վերև
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [vɛˈɾɛv]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ վե•րև
Գոյական
- առարկայի, տեղի տարածության վերին մասը, շերտը
- բարձրադիր տեղ
- առարկայի վերին մակերեսը, երեսը, կողմը
- երկինք, երկնակամար (փխբ․)
- երկինքը որպես նախախնամություն (փխբ․)
- վերադաս մարմին ◆ Վերևից մի մարդ եկավ քննության Հովհաննես Թումանյան
Մակբայ
- դեպի վեր, ի վեր
Կապ
ցույց է տալիս՝
- որևէ բանից վեր գտնվող տեղ, վայր, տարածություն։ ◆ Ժողովուրդն անհամբեր
սպասում էր գյուղից վերև: Հովհաննես Թումանյան
- բարձր (ըստ աստիճանի, դիրքի, ուժի և այլն)։ ◆ Քեզնից վերև մարդ ե՞ս տեսնում։
- տե՛ս վեր
Հոմանիշներ
խմբագրելՄակբայ
- ի վեր
Կապ
Արտահայտություններ
խմբագրել- վերև գնալ- տե՛ս բարձրանալ
- վեևից նայել - տե՛ս արհամարել
- վերևը աստված, ներքև` դու - աստծուց հետո հույս (հույսներս) դու ես
- վերև պահել - բարձր պահել
- վերև գնալ - բարձրանալ
Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։