«խուլ» ժեստը հայերեն ժեստերի լեզվով Դասական ուղղագրութեամբ՝ խուլ
վանկեր ՝ խուլ
(ֆզլգ․) ձայներն ընկալելու ունակությունից զուրկ մարդանցավ ուռուցք՝ պալար
տե՛ս գեղձ
ոստղ, կոստղ, խութ (5) (ախտբ․) խիլ, պալար, խոզատանձ (ժղ․) , (հնց․) խոզք, խանզիրանտե՛ս գեղձ
տե՛ս ծառապալար
(հատուկ կրթ․) լսողական կարողությունից զուրկԹերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *khōl-՝ *(s)k(h)el- «թեքել, ծռել, հենել, ծուռ» արմատից. հմմտ. հայերեն խեղ, շեղ, շիլ , հունարեն σκολιος՝ «ծուռ, անարդար, խորամանկ», κυλλος՝ «կաղ», գերմաներեն scheel «շիլ»։
լսողությունից լրիվ կամ մասնակիորեն զուրկ մարդ լսողությունից լրիվ կամ մասնակիորեն զուրկ (մարդ)
լսելու ունակությունը կորցրած ◆ Խուլ
թույլ ու ցածր, ոչ հնչեղ ◆ Խուլ
(փխբ․) անմասն, անմասնակից, անտարբեր ◆ Իմ աղերսներին դու խուլ (փխբ․) զսպված, չարտահայտվող, չդրսևորվող ◆ Խուլ դժգոհություն։ (փխբ․) լուռ, անձայն, անաղմուկ ◆ Ուրախ հնչյունը տարածվում է խուլ Հովհաննես Թումանյան (փխբ․) հեռավոր ու ետ ընկած ◆ Երկրի խուլ (փխբ․) ոչ բանուկ, անմարդ, դատարկ ◆ Խուլ (փխբ․) բոլոր կողմերից փակ, անցք՝ լուսանցք՝ լուսամուտ չունեցող ◆ Խուլ (փխբ․) լռակյաց, համր ◆ Ես նրա խուլ (Րաֆֆի) (փխբ․) խիտ, վայրի ◆ Խուլ (լեզվբ․) առանց ձայնալարերի մասնակցության արտասանվողխլականջ, ծանրականջ, քառականջ, ականջը ծանր, ականջը պինդ, ականջը փակ, ականջները խեղճ,
տե՛ս անձայն , անաղմուկ , լուռ
տե՛ս անզգա , անուշադիր , անտարբեր
տե՛ս հետընկած , ծայրահեղային , հեռավոր
տե՛ս անմարդ , դատարկ
փակ, փական, փականք, կողպեք, կողպեզ (կախ), աղխ, ախլանք, քլլան (դուռ և այլն փակելու հարմարանք) (գվռ.)
տե՛ս նիգ
բանտ, զնդան, կալանատուն, ուղղիչ տուն, գաղութ, բերդ (հսրկբ.) (ժողվրդ.), բռնատուն (հզվդ․) , արգելան, արգելանոց, արգելատուն, արգելարան, տանջարան, պահանոց (մութ), դիպահ (կարճատև), ողջախոհարան, բաստարան, դատապարտարան, ուղղատուն, պահպանոց, փյուղակե (հնց․) , կապանարան, կապարան, կապանատուն, տեղ (բրբ․) , ծակ, փակ, իշու դրախտ
տե՛ս ցուպ Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայաստան», 1976։ Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան , Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։ Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան , Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։ Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2 ։ Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6 ։ Զաքարյան Ս․, «Հատուկ կրթության» հասկացությունների անգլերեն-հայերեն համառոտ բառարան, Երևան , «Զանգակ», 2007 — 56 էջ։ Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։ 