Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [vɛɾt͡ʃʰɑbɑn ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ վեր•ջա•բան 

Ստուգաբանություն խմբագրել

հուն. epilogos` եզրափակում

Գոյական

  1. գրքի վերջում զետեղված ամփոփիչ խոսք, բացատրություն, հաղորդում և այլն (հեղինակի կամ հրատարակչի)
  2. գեղարվեստական ստեղծագործության ավարտական-ամփոփիչ մասը
  3. օպերայի եզրափակիչ տեսարան (երժշտ․)
  4. խոսքի (ելույթի, ճառի և այլն) վերջին, ավարտական մասը
  5. որևէ բանի եզրափակիչ, ավարտական մասը, վերջ, վախճան «Նյուրնբերգյան վերջաբան»
  6. գրական թատերական երկի կամ ներկայացման եզրափակիչ մասը, էպիլոգ
  7. ժամանակակից թատերագիտության մեջ` սովորաբար հեղինակի քնարական եզրահանգումը
  8. հին հունական դրամայում` հանդիսատեսի հասցեագրված եզրափակիչ մենախոսություն
  9. (գրադ․) գրքի վերջում տպագրված ոչ մեծ հոդված կամ այլ նյութ, որը բովանդակում է տվյալ գրվածքի վերաբերյալ ետադարձ բնույթի հաղորդումներ

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. տե՛ս վերջնախոսք

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Կ․Ե․ Մելիք-Վրթանեսյան, Մ․ Ա․ Տոնյան, Երաժշտական բացատրական բառարան, Երևան, «Խորհրդային գրող», 1989 — 270 էջ։
  • Արամ Բաբայան, Գրադարանային տերմինների բառարան (ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն) (ԿՈՒԼՏՆՈՒՍ հիմնարկների գործերի կոմիտեի հրատարակություն), Երևան — 265 էջ։
  • Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։