Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ահ 

ահ1 խմբագրել

Ստուգաբանություն խմբագրել

Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն āhr (’hl), մանիքեական պարսկերեն ’hr’s’d «վախեցած, զարհուրած»։

Գոյական խմբագրել

  1. վախ, երկյուղ, վտանգ ◆ Նաիրյան վերջին գուսանի ոգին էր ահից թպրտում։ Եղիշե Չարենց
  2. վախի զգացում, տագնապ ◆ Թող ստրկության մռայլ գիշեր ահ չբերե քո սրտին։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
  3. մեծ պատկառանք՝ ակնածություն
  4. (աստղգ․) Մարսի երկու արբանյակներից մեկը (Ֆոբոս)
  5. (գվռ․) երկյուղ ազդող բան
  6. Արաբկիր՝ անեծք

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. վախ, երկյուղ, սարսափ, ահուդող, ահուսարսափ, վախուդող, սոսկում, զարհուրանք, ահաբեկություն, սարսուռ (փխբ․), զարզանդ, (հնց․) զահանդանք, զանգիտանք, զանգիտություն, խեթ, պակ, պակուցում, խստմնում, տատամսություն, (գվռ․)՝ սրտադող, պահպոհ, պահ, լարզ, վզվզուկ

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. ահ ազդել - ահ պատճառել, ահ առթել, ահ գցել
  2. Խոտուրջուր՝ ահ անել, ահ էնել, ունենալ - վախեցնել, վախենալ, երկյուղ կրել ◆ Տղին ահ էրա, մահ մի էնե։ (Մ․Հաճյան)
  3. ահ առնել - զարհուրել, սարսափել ◆ Ծանր է շնչում հովիվն ահ առած: Հովհաննես Թումանյան
  4. ահ գցել՝ ձգել (քցել) - երկյուղ տարածել, ահաբեկել
  5. ահ ընկնել (սիրտը, մարմինը) - ահաբեկվել ◆ Էստեղ մի անտեր ահ ընկավ սիրտս։ Հովհաննես Թումանյան
  6. ահ տալ - վախեցնել, սպառնալ ◆ Ահ տուր, որ չարություն չանի։ Սահակ Ամատունի
  7. ահ ու դող, ահ ու վախ - սարսափ ◆ Ակուռեցին… ահ ու դողով հարցրեց։ (Ակսել Բակունց) ◆ Էս որ տեսավ Մսրա բանակ, Ջուր կտրվեց ահ ու վախից: Հովհաննես Թումանյան ◆ Էլ ահ ու դող չունեի, ուզածս արել էի, մեղքս գործել։ (Խաչատուր Աբովյան)
  8. ահը սիրտն առնել, կալնել - սիրտն ահ ընկնել, վախենալ, երկյուղ զգալ ◆ Ահը սիրտս կալավ, ասում էի՝ հիմար մաշկակար, ինչի՞ տեր ես, որ կնիկ ուզեցիր։ (Սարգիս Քամալյան) ◆ Էստեղ մի անտեր ահ ընկավ սիրտըս։ Հովհաննես Թումանյան
  9. ահը վեր է քան մահը - ահը մահից սարսափելի է
  10. ահ քաշել - երկյուղ զգալ, վախենալ ◆ Դավիթը քաջ է, ումնի՞ց ահ քաշի, թող թեկուզ առյուծ պատահի նրան, կխեղճացնի, ինչպես մի գառան։ Լևոն Միրիջանյան
  11. ահը սրտեն, ամոթը երեսեն - ահ ու ամոթ չունեցող, անամոթ
  12. ահը վեր է, քան մահը - ահը մահից զորեղ է
  13. ահի տարին ի՞նչ էր, թե մահի տարին ինչ լինի - մարդը որ լիության ժամանակ վատ է եղել, նեղ վիճակում ավելի սոսկալի կլինի
  14. Մուշ, Ուրմիա՝ ահ ու զարզանդ - ուժեղ վախ ◆ Մրրիկը կատաղաբար մռնչում էր սոսկալի, ահ ու զարզանդ վեր բերում։ (Րաֆֆի)
  15. ահ ու դողը ջանն առնել, ընկնել - երկյուղից դողալ, սարսափահար լինել ◆ Օձը կողքից անցավ, ահ ու դողը ջանն առավ։ Սահակ Ամատունի
  16. ահ ու սարսափ - սաստիկ վախ ◆ Այնտեղ ամենն էլ ահ ու սարսափի մեջ էին։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Ահ ու սարսափը այնպես էր տիրել խեղճերին, որ նույնիսկ խոսածները չէին հասկանում։ (Մուրացան)
  17. ահ ու փախ - երկյուղ ու փախուստ ◆ Ահ ու փախի ժամանակ նրանք ապաստանել են այս տեղերը։ Հովհաննես Թումանյան

ահ2 խմբագրել

Ստուգաբանություն խմբագրել

Ձայնարկություն խմբագրել

  1. վշտի՝ ցավի բացականչություն ◆ Ահ խեղճ թռչուն, այդ դալկահար գրկին մեջ Աշնանային ցուրտ լռության՝ կմարի։ (Դանիել Վարուժան)
  2. զարմանքի բացականչություն
  3. արհամարհանքի բացականչություն
  4. ուրախության բացականչություն ◆ Ահ, շատ ուրախ եմ, որ ձեզ հանդիպեցի։ Ստեփան Զորյան
  5. ըղձանքի՝ ցանկության բացականչություն
  6. անտարբերության բացականչություն

Հոմանիշներ խմբագրել

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել