խառը
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ˈχɑrə]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խա•ռը
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- ոչ պարզ, ոչ միատարր, տարբեր նյութերից՝ տարրերից՝ տեսակներից բաղադրված՝ կազմված ◆ Խառն
կանաչի՝ նյութեր՝ հեղուկներ։ ◆ Խառն ազգաբնակչություն։
- իր մեջ այլ տարրեր՝ մարմիններ՝ նյութեր պարունակող, հետը ուրիշ բաներ խառնված, ոչ զուտ, ոչ մաքուր ◆ Խառն մետաղ։ ◆ Թեփի հետ խառն ալյուր։
- տարբեր կազմակերպությունների՝ ընկերությունների՝ մարմինների ևն միավորումով կազմված, միացյալ ◆ Խառն նիստ՝ ժողով։
- շփոթ վիճակ ներկայացնող, ոչ ներդաշնակ, խառնաշփոթ ◆ Խառն աղմուկ։ ◆ Խառն մտքեր։
- փոփոխական (եղանակի մասին)
- կարգը խախտված, անկարգ, անկանոն ◆ Խառն շարքեր։
- անորոշ, անպարզ ◆ Խառն դրություն
- անկարգ, չհարդարված, կարգի չբերված ◆ Խառն մազեր։
- խռովության վիճակ ներկայացնող, ոչ խաղաղ ◆ Երգը զենքի պես զգույշ գործածիր, երբ խառն է դարը Գուրգեն Մահարի
- (հնց․) իրար կից, իրար միացած ◆ Խառն սահման։
- (հնց․) ոչ ողջախոհ, պղծված ◆ Խառն անկողին։
Մակբայ
բացի նախորդ իմաստների մակբայական կիրառություններից նշանակում է նաև՝
- միասին, իրար հետ ◆ Աշակերտները և ուսուցիչները խառը գնացին։
- անխտիր, առանց ընտրության, առանց ջոկելու ◆ Մեծ ու փոքր խառը կշռեց։
- առանց որոշակի կարգի ◆ Աղջիկ ու տղա խառը նստած էին։
Հոմանիշներ
խմբագրել- խառնակ, անզուտ, անմիատարր
- միացյալ
- տե՛ս խառնաշփոթ, խառնիճաղանջ
- փոփոխական (եղանակ)
- տե՛ս անորոշ
- տե՛ս անկարգ
- տե՛ս անխտիր
Արտահայտություններ
խմբագրել- խառն ամուսնություն (հնց․) - տարբեր ազգությունների պատկանող տղամարդու և կնոջ ամուսնություն
- խառն անտառ - սաղարթավոր և փշատերև խառերի անտառ
- խառը թիվ - տարբեր միավորներից ցույց տվող թվերից կազմված (օր. 2 տարի, 4 ամիս, 5 օր)
- խառը լինել - մասնակից լինել մի բանի
- խառը կոտարակ - կոտորակ, որ ունի նաև ամբողջ թիվ( օր 4 1/5)
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։