Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ քա•ղել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. ձեռքով պոկել (պտուղ, տերև) ◆ Օխտը ծաղկից ծաղիկ քաղել, կապել սիրո ծաղկեփունջ։ Հովհաննես Թումանյան, ◆ Ճղակոտոր էին անում մի ծառ, պտուղ քաղում:
  2. որևէ գործիքով կամ մեքենայով հնձել՝ հարել ◆ Կուզեմ որ պատկերս փառավոր կերպով քաշվի․ ասդին ցանեն, անդին քաղեն, ասդին հերկեն։
  3. թափ տալով հավաքել, թափ տալ (թութ, ընկույզ) ◆ Մի բադյան նոր քաղած թութ լիներ, ինչ կուտեի։
  4. ատամներով պոկելով ուտել (կենդանիների մասին) ◆ Եղջերուն մի առանձին ախորժակով քաղում էր եղեգների թարմ տերևները։ (Րաֆֆի)
  5. պոկել, հանել, քանդել ◆ Առավոտը քո տերտերի մորուքը քաղեմ, իրիկվան՝ քուրմի, - մրմտաց Վարաժը։ Դերենիկ Դեմիրճյան
  6. կտրել, պոկել ◆ Չաղ երեխան վարդը քաղեց: Հովհաննես Հովհաննիսյան
  7. (փխբ․)՝ ձեռք բերել, հայթայթել ◆ Փաստեր՝ նյութեր՝ տեղեկություններ քաղել:
  8. ստանալ, ունենալ, առնել ◆ Օգուտ՝ շահ՝ արդյունք քաղել (Գրիգոր Զոհրապ)
  9. (փխբ․)՝ հավաքել, ամբարել, կուտակել ◆ Ուժ՝ կորով՝ համաձայնություն քաղել:
  10. (փխբ․)՝ կարդալով կլանել՝ յուրացնել, կարդալ ◆ «Ժան-Քրիստոֆի» առաջին գիրքն էր ագահաբար քաղում: (Քրիստափոր Թափալցյան)
  11. (փխբ․)՝ ալեկոծել, տակնուվրա անել (հոգին, սիրտը, միտքը)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. պոկել, կթել, փրցնել, պտղել, պտղտել
  2. հնձել, հարել, քաղ անել, քաղ գցել
  3. հավաքել, ժողովել, թափ տալ
  4. կտրել, պոկել
  5. (փխբ․)՝ հայթայթել, ձեռք բերել
  6. ստանալ, ունենալ, առնել
  7. տե՛ս հավաքել, ամբարել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել